H Ferrari λανσάρισε το πρώτο shooting brake για το Maranello το 2011. Κάτω από το καπό, η FFφορούσε V12 και πρότεινε στους αγοραστές της τετρακίνηση και ένα πρακτικό αμάξωμα που υποστηριζόταν από ένα σπορ σασί. Μια πρακτική Ferrari παντός καιρού σαν να λέμε.
Παραδόξως, η επιτυχία ήταν πάνω από το αναμενόμενο, έτσι ώστε η Ferrari αποφάσισε για το διάδοχό της να προχωρήσει σε ένα στοιχειώδες downsizing και πέρασμα σε μοτέρ V8 για μεγαλύτερη αποδοτικότητα, ενίσχυση της πρακτικότητας και κίνηση μόνο στους πίσω τροχούς. Και εγένετο η GTC4Lusso T.
Με το να λέμε όμως ότι η FF είναι η πρώτη Ferrari shooting brake είναι η μισή αλήθεια. Πρόκειται για την πρώτη εργοστασιακή τέτοια. Στη δεκαετία του ’60, υπήρξε ένας αριθμός από καροσερίστες που αναλάμβαναν έναντι αδράς αμοιβής να ικανοποιήσουν μια πελατεία που θα ήθελε μια Ferrari στέισον. Ένα στέισον όπως αυτό που σας παρουσιάζουμε. Το αυτοκίνητο ξεκίνησε μια χαρά και υπέροχα τη ζωή του ως 330GT. Το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε ως ο αντικαταστάτης των 250 GTE και 330 America. Με πιο πομπέ σιλουέτα από τους προκατόχους της και με ελαφρώς πιο προηγμένη τεχνολογία.
Κάτω από το καπό της 330GT ανέπνεε ένα 4λιτρος V12 που απέδιδε με ευκολία και γλυκύτητα 300ραφιναρισμένα άλογα, αλλά και πολύ αποτελεσματικά συνάμα. Ισχύς που της έδινε 6,5” για τα 0-100 km/h και τελική ταχύτητα πάνω από τα 240 km/h. Κάτω από τα ρούχα, το ξεχωριστό σασί με ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση και άκαμπτο άξονα πίσω, δεν θα λέγαμε ότι ήταν η κορωνίδα της προηγμένης τεχνολογίας. Αλλά τουλάχιστον φορούσε δισκόφρενα και στους τέσσερις τροχούς.
Αυτό εδώ το μοναδικό μοντέλο πουλήθηκε μέσω της Luigi Chinetti Motors, ντίλερ του Maranello στη Νέα Υόρκη, σε κάποιον ονόματι Desi. Το 1967, κατέληξε με τον Luigi Chinetti Jr., ταλαντούχο(;) σχεδιαστή και στιλίστα, που φαντάστηκε την 330GT ως ένα shooting brake. Ο Chinetti δεν άφησε ούτε ένα κομμάτιτου αμαξώματος ανέγγιχτο. Η αιχμηρή μύτη του αυτοκινήτου τραβήχτηκε πάνω από τα εμπρός φτερά, συνδυαζόμενο με μια πτύχωση που έτρεξε προς τα πίσω. Επιπλέον, ένα πλήθος μεγάλων και μικρών λεπτομερειών γέμισε το αυτοκίνητο, από τα φώτα που κρύφτηκαν πίσω από σχάρες, μέχρι τον τρόπο που φαίνονταν οι μεσαίες κολόνες, όπως ένα ρολμπάρ «κάθεται» στην κορυφή της οροφής.
Ο Ιταλός καροσερίστας Vignale ανέλαβε να φτιάξει το αμάξωμα. Η carrozzeria Alfredo Vignale ήταν εκείνη τους πιο γόνιμους «μάστορες» των aftermarket Ferrari, ήδη από το ’50, αλλά αυτή η μετασκευή είναι η τελευταίο αμάξι του Maranello που πέρασε από το ατελιέ της.
Αν μας ρωτήσετε αν είναι όμορφο, θα σας επιστρέψουμε την ερώτηση για να μην παρεξηγηθούν οι Ferraristi. Χμ, θα συμφωνούσαμε ότι πρόκειται για μια αρτίστικη προσέγγιση, αλλά όχι του γούστου μας. Χωρίς να είμαστε υπερβολικοί, θα λέγαμε ότι κάποιος ήθελε να πετάξει τα λεφτά του για κάτι μοναδικό και βρήκε αυτή τη δυστυχή 330GT για να το κάνει. Αν παρόλα αυτά ενδιαφέρεστε, πουλιέται από το Βρετανό ντίλερ Joe Macari για το ευτελές ποσό των £694.950.
ΠΗΓΗ : http://www.drive.gr/
