Του Μάρκου Κ. Καπετανάκη
Γράφτηκαν και θα γραφτούν πολλές λέξεις ακόμα για το περιβόητο τροχαίο στην ΕΟ Αθηνών Λαμίας. Δυστυχώς όμως για μένα έχουμε χάσει την μπάλα. Έχουμε γίνει όλοι πραγματογνώμονες και υπέρτατοι οδηγοί.
Εγώ δεν θα επικεντρωθώ σε αυτό. Δεν με νοιάζει ποιος οδηγούσε ή ποιον είχε πατέρα και αν είχε μάνα ή όχι. Εμένα με νοιάζει αγαπητέ μου φίλε να γυρίσω σπίτι μου. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να μου το στερεί αυτό.
Όταν μπαίνω στο αμάξι πρέπει να έχω το μυαλό μου καθαρό. Πρέπει να σκέφτομαι αυτούς που με περιμένουν. Πρέπει να σκέφτομαι αυτούς που περιμένουν τον απέναντι οδηγό -συνάνθρωπο. Δεν μου φταίει σε κάτι.
Από τι στιγμή που “παίζω” με τους νόμους τις φυσικής σε Δημόσιο δρόμο είμαι εν δυνάμει δολοφόνος. Γιατί να περάσω στο επόμενο επίπεδο; Γιατί να καταστρέψω την ζωή σε κόσμο που με αγαπά; Γιατί να καταστρέψω τη ζωή κάποιου άλλου που τον αγαπούν αντίστοιχα;
Θα γίνω λίγο κακώς και θα πω πως οι πράξεις μας είναι αυτές που μας κρίνουν.
Έχουμε δεδομένα. Το αμάξι, τα λάστιχα, τις καιρικές συνθήκες, την σωματική και ψυχική κατάστασή μας και άλλα πολλά. Πριν πιάσουμε το τιμόνι να τα βάζουμε σε ένα καζάνι και να σκεφτόμαστε. Δεν περισσεύει κανείς.