Δεν πάνε τα δάχτυλα να γράψουν τα συνηθισμένα. Δεν γίνεται να γράψουν τα συνηθισμένα για τον Χρήστο μας. Για τον Χρηστάρα μας…
Τι να γράψεις για έναν άνθρωπο σαν τον Χρήστο Μπαντούνα, που τα τελευταία χρόνια ξεγέλασε το χάρο πάνω από 5 φορές και τον κορόιδευε μέσα στα μούτρα του. Τι να γράψεις που αντί να του δίνουμε δύναμη και κουράγιο εμείς, μας έλεγε πάμε να πιούμε καμιά μπύρα…
Χρήστο καλό ταξίδι αδερφέ και πατέρα μου στην φωτογραφία. Πας να βρεις παρεάκι δυνατό. Από τους “παλιούς” Φλώρο και Κακολύρη αλλά και τον πιο “πρόσφατο” Βασίλη……
Μου έλεγες: Μαρκούλη καλοί οι υπολογιστές και τα προγράμματα, αλλά άμα δεν κάτσεις εκεί που πρέπει όταν πρέπει, φωτογραφία δεν θα πάρεις…
Χρήστο θα μείνεις για πάντα χαραγμένος στην μνήμη μας, μέσα από τα “κλικ” σου και το γέλιο σου. Ήσουν η χαρά της ζωής, την οποία πρόσφερες απλόχερα.
Κακό λόγο δεν ακούσαμε ποτέ από κανέναν. Είτε μέσα από την προσωπική σου ζωή, είτε μέσα στα PITS των αγώνων.
Καλό ταξίδι δάσκαλε…. Καλό ταξίδι “Mr PRP”… Καλό ταξίδι Χρήστο μας… Σε ευχαριστούμε για όλα…
