Οι ήρωες της Λέσχης Ευρίπου 4χ4, αντιμετώπισαν τις φωτιές

Είναι απορίας άξιον με τι μεγάλη ευκολία κάθεσαι στον καναπέ και κράζεις το κράτος, την κυβέρνηση, την Πολιτική Προστασία και γενικότερα όλο το σύμπαν.

Σκέφτεσαι :Τι γίνεται εκεί ρε. Κάηκαν όλα. Δεν υπάρχει κράτος; Δεν υπάρχει Πολιτική Προστασία;

Είδαμε όλοι λίγες μέρες πριν την καταστροφή που έζησε η Εύβοια με τις πυρκαγιές να καίνε σχεδόν όλο το Βόρειο νησί, με τους καπνούς να “πνίγουν” Χαλκίδα και Θήβα, ενώ να γίνονται αισθητοί μέχρι την Πρωτεύουσα.

Η Λέσχη Ευρίπου 4χ4 ήταν μέσα στους λίγους μη κυβερνητικούς παράγοντες, που έδωσε δυναμικό παρόν και λειτούργησε υποστηρικτικά κάτω από τις εντολές της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, συνδράμοντας με τα 4χ4 οχήματά τους στο έργο της κατάσβεσης, όταν και όπου τους ζητήθηκε.

Πιο κάτω, μέσα σε λίγες γραμμές μπορείτε να διαβάσετε και να σοκαριστείτε, με τα όσα έζησαν οι άνθρωποι της Λέσχης και μας αφηγούνται :

Στις 15 Αυγούστου, μια ημέρα γιορτής για την Ελλάδα, η Λέσχη Ευρίπου 4X4 βρέθηκε δίπλα στους πυροσβέστες που επιχειρούσαν την κατάσβεση της τεράστιας πυρκαγιά που έπληξε την κεντρική Εύβοια καίγοντας περισσότερα από 25.000 στρέμματα και πάρα πολλά ζώα.
Τα όσα αντίκρισαν τα μάτια μας δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια και σίγουρα οι εικόνες και τα βίντεο είναι πολύ λίγα να μεταφέρουν το χάος.
Φορτώσαμε τα οχήματα μας και ξεκινήσαμε την μέριμνα στους πυροσβέστες σε κεντρικά σημεία μαζί με άλλους εθελοντές.
Σε κάποια σημεία η αποστολή μας έγινε αρκετά δύσκολη γιατί με τα ειδικά εξοπλισμένα τετρακίνητα μας οχήματα δεν βρεθήκαμε στα καμένα αλλά μέσα στην φωτιά.
Εκεί είναι που αρχίζεις να φοβάσαι και βέβαια να νιώθεις λίγο από την ένταση των πυροσβεστών.
Και έρχεται η στιγμή που είναι εξαντλημένοι και παρόλα αυτά παλεύουν για την περιοχή σου, και κάπου εκεί δίπλα στις φλόγες εμφανιζόμαστε εμείς προσφέροντας τους κρύο νερό και φαγητό και σου λένε ευχαριστώ και σε αγκαλιάζουν που βρέθηκες εκεί. Και όταν στέκεσαι λίγο δίπλα τους να τους εμψυχώσεις σου λένε πόσο μεγάλο για αυτούς είναι αυτό που κάνεις ενώ εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να το καταλάβουμε.
Και καθώς η ώρα περνάει και από τον ήλιο που έκαιγε στις 12 το μεσημέρι που ξεκινήσαμε τη σειρά της παίρνει η νύχτα με τα ελαφρύ δροσερό αεράκι που όμως μεταφέρει όλη την καπνιά και την μυρωδιά της τραγωδίας . Και εκεί που κάποιοι σβήνουν τις εστίες και κάποιοι άλλοι είναι σε ετοιμότητα για αναζοπυρώσεις βλέπουν και πάλι τα φώτα από τα οχήματα μας που μαζί με τα οχήματα της πυροσβεστική τους πηγαίνουν το βραδινό τους.
Μπορεί να κλείσαμε 12 ώρες στο βουνό, μπορεί να ιδρώσαμε, μπορεί να γεμίσαμε κάπνα αλλά υπάρχει μέσα μας η ικανοποίηση πως βάλαμε και εμείς ένα πολύ μικρό λιθαράκι σε αυτή την τεράστια προσπάθεια των πυροσβεστών.