Σε μια χώρα μικρή πληθυσμιακά σαν την Ελλάδα, το επώνυμο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, σε μια καριέρα, σε μια σταδιοδρομία. Βέβαια είναι στο χέρι του καθενός να καταφέρει να δια χρονίσει και να διατηρήσει την φήμη και την ιστορία του ονόματος.
Ο Παναγιώτης Ρουστέμης είναι μια από τις περιπτώσεις που μπορείς να πεις πως είναι άξιος να «φωνάζει» το όνομά του. Γιός του πολυπρωταθλητή Αλέξανδρου Ρουστέμη που άφησε και συνεχίζει να αφήνει εποχή οδηγώντας το θρυλικό του Ford Sierra RS500.
Ο 19χρονος σήμερα Παναγιώτης, στα πρόσφατα πρώτα βήματα του, που έγιναν μόλις το 2016 έδειξε τις οδηγικές ικανότητές του, αλλά και τον χαρακτήρα ενός νεαρού τζέντλεμαν που κοιτάει τον άλλον στα μάτια, με σεβασμό και αξιοπρέπεια.
“automotopatraas.gr” : Παναγιώτη πότε έκανες τα πρώτα βήματά σου στον Μηχανοκίνητο Αθλητισμό;
Π. Ρ. : Θα μπορούσες να πεις χαριτολογώντας, πως τα πρώτα βήματά μου στον Μηχανοκίνητο Αθλητισμό τα έκανα ακριβός μόλις περπάτησα, ανάμεσα σε διαφορικά, σαζμάν και μοτέρ. Αλλά τα πρώτα αγωνιστικά επίσημα χιλιόμετρα τα έκανα το 2016 στα προκριματικά του Gymkhana που έκανα τον 3ο καλύτερο χρόνο στην κατηγορία των 4χ4.
“automotopatraas.gr” : Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διαχειριστής την ιστορία του ονόματός σου;
Π. Ρ. : Δεν ξέρω αν είναι εύκολο ή δύσκολο. Πάντως νοιώθω ευλογημένος και τυχερός να έχω για πατέρα έναν άνθρωπο που έχει γράψει την δική του ιστορία στον Ελληνικό Μηχανοκίνητο Αθλητισμό, με αρκετά Πρωταθλήματα, πολλές νίκες και ακόμα περισσότερους φίλους. Είμαι υπερήφανος που τον έχω δίπλα μου. Η εικόνα που θαύμαζα στην βιντεοκασέτα, έγινε live και πλέον κάθεται δίπλα σαν πατέρας, υποστηρικτής, χορηγός, δάσκαλος και άλλες 50 ιδιότητες. Βέβαια δεν μπορώ να ξεχάσω και το έτερον ήμισυ του πατέρα μου. Την μητέρα μου Ελένη, όπου κερδίζει το Όσκαρ για τον πιο αφανή ήρωα. Χωρίς και τους δύο δεν θα είχα καταφέρει τίποτα.
“automotopatraas.gr” : Το 2016 είχες τις πρώτες επαφές σου με επίσημες αγωνιστικές εκδηλώσεις. Το 2017 όμως ήσουν δυναμικά παρόν στο Έπαθλο του Ενιαίου, το TRC και το DIRT Games.
Π. Ρ. : Το TRC προήλθε από την αγάπη μου για το χώμα. Είναι ένας τίμιος θεσμός μαζί με το Dirt Games όπου μπορεί να συμμετάσχει ο οποιοσδήποτε οδηγός με αρκετά χαμηλό κόστος και πολύ μικρό χρόνο προσαρμογής. Συμμετείχα με ένα Ford Sierra Cosworth όπου κατάφερα με την ομάδα μου να τερματίσουμε μία φορά στο πρώτο σκαλί του βάθρου, μία στο δεύτερο, μία στο τέταρτο και μία στο πέμπτο. Η συλλογή των βαθμών στο τέλος της χρονιάς με βρήκε να τερματίζω 2ος στην κλάση πάνω από 2000cc και 4ος στην Γενική κατάταξη.
“automotopatraas.gr” : Το Ενιαίο πως το είδες για πρώτη χρονιά;
Π. Ρ. : Είναι πραγματικά κάτι που έλειπε τα τελευταία χρόνια από τους Ελληνικούς Αγώνες. Θυμάμαι από πολύ μικρός τις επικές μάχες σε Τρίπολη και Μέγαρα με 20 και 25 συμμετοχές και τα αυτοκίνητα να παλεύουν για το χιλιοστό. Αξίζει πολύ μεγάλο μπράβο σε όσους το επανάφεραν στο προσκήνιο και όντως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για όποιον θέλει να κάνει ένα ξεκίνημα στους Αγώνες.
“automotopatraas.gr” : Τι θα σχολίαζες ως το πιο θετικό;
Π. Ρ. : Σημεία αναφοράς πιστεύω ήταν ο πολύ χαμηλός μέσος όρος ηλικίας και ο υψηλός ανταγωνισμός που έφερνε 15 αμάξια σχεδόν στο ίδιο δευτερόλεπτο. Τα Fabia αποδείχθηκαν τίμια και με σχετικά χαμηλό κόστος, ενώ με τις φετινές μηχανικές βελτιώσεις, θα γίνουν και ακόμα πιο απολαυστικά στην οδήγησή τους. Δυνατό σημείο τα Nankang όπου έχουν μικρές φθορές, χαμηλό κόστος και δεν αλλάζουν και πολύ τη συμπεριφορά τους στο βρεγμένο. Αξίζει να αναφέρουμε πως εδώ λάθη δεν συγχωρούνται. Για να πετύχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα έπρεπε να ήσουν συγκεντρωμένος 100% και προσηλωμένος στην οδήγησή σου.
“automotopatraas.gr” : Πως πήγε η χρονιά και ποιες ήταν οι χαρές και οι λύπες;
Π. Ρ. : Λύπες λίγες. Στην πρεμιέρα είχαμε ένα θέμα με το westgate του Fabia και δεν καταφέραμε αυτό που θα μπορούσαμε, ενώ στο Τατόι είχα μια εγκατάλειψη μετά από σύγκρουση. Κατά τα άλλα η χρονιά είχε και τις χαρές της, με την αποκορύφωση να έρχεται στην πρώτη μου νίκη στην Τρίπολη. Είμαι ο μόνος νέος οδηγός που κατάφερα και κέρδισα τον Πρωταθλητή Νίκο Ζάχο. Με λίγη τύχη θα είχαμε και καλύτερα αποτελέσματα.
“automotopatraas.gr” : Θυμάσαι αποτελέσματα;
Π. Ρ. : Φυσικά. Η χρονιά ξεκίνησε με τον πρώτο και τον δεύτερο Αγώνα στην Δημητσάνα, όπου μετά το πρόβλημα με το westgate που προαναφέραμε, είχαμε μία 7η θέση στους νέους στον πρώτο αγώνα και μία 3η θέση γενικής και πρωτιά στους νέους, στον δεύτερο αγώνα. Η Ανάβαση Πορταριάς δεν ήταν καλή για εμένα. Είχα θέμα στα φρένα και γενικά με την πρόσφυση τερματίζοντας 6ος και 8ος στην Γενική και 5ος και 6ος στους νέους. Ο Αγώνας στο Τατόι δεν ήταν καλός αφού είχα επαφή με αμάξι συναθλητή με αποτέλεσμα να καβαλήσω λάστιχα και να πάθω μηχανική βλάβη. Τερμάτισα 5ος και 10ος Γενικής και 3ος και 4ος στους νέους. Η Τρίπολη μάλλον θα χαραχτεί στην μνήμη μου για πολλά χρόνια. Η μέρα κύλησε τέλεια με 5η και 1η θέση γενικής και 2η και 1η στους νέους. Ο επίλογος για το ενιαίο του 2017 ήρθε στα Μέγαρα με πολύ έντονο συναγωνισμό. Στον πρώτο αγώνα είχα επαφή με τον Χαραλαμπόπουλο, ενώ στο δεύτερο Αγώνα δημιουργήθηκε μία σύγχυση με το αυτοκίνητο ασφαλείας που μας απορύθμισε. 7ος και 5ος στη γενική κατάταξη και 4ος και 3ος στους νέους.
“automotopatraas.gr” : Τι κρατάς από το 2017 και τι θες το 2018;
Π. Ρ. : Κρατάω την πρώτη μου νίκη στην γενική κατάταξη και την πρώτη μου επαφή στο Dirt Games στα Μέγαρα με το νέο μου αμάξι Mitsubishi EVO 10, σε έναν αγώνα με πολλούς θεατές και πάνω από 100 συμμετοχές, σε μεικτό τερραίν. Κρατάω την αίσθηση του EVO 10 και την ασφάλεια που σου προσφέρει η τεχνολογία του. Το 2018 θέλω να κάνω πολλούς χωμάτινους Αγώνες αφού δεν θα συμμετάσχω πάλι στο Ενιαίο και θέλω οι Αγώνες να έχουν την τεράστια προβολή του Dirt Games. Επίσης θα ήθελα να γίνουν πιο αυστηροί οι κανονισμοί και να επιβάλλονται ποινές, με πρώτο πρώτο εμένα όπου και αν έχω κάνει λάθος. Ναι καταλαβαίνω τα αγωνιστικά συμβάντα αλλά θα πρέπει να έχουν και κάποια όρια.
