Του Μάρκου Κ. Καπετανάκη
Πριν περίπου 20 μέρες ολοκληρώθηκε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αναβάσεων με την Ανάβαση Πιτίτσας να κλείνει τον κύκλο του θεσμού για το 2019.
Ίσως άργησα να γράψω αυτές τις λίγες λέξεις, αλλά λίγο το ένα λίγο το άλλο, με άφησαν πίσω. Δεν θα μπορούσα όμως να το περάσω στο “ντούκου”. Δεν είναι και άλλωστε το στυλ της στυλ, να περνάνε αυτά ασχολίαστα.
Μετά λοιπόν από ένα Σαββατοκύριακο έντονο, με πάρα πολλές μάχες και έντονο συναγωνισμό, αφού πολλές ήταν οι κατηγορίες που κρίθηκαν στο νήμα, βρεθήκαμε ως συνήθως, στην πλατεία μπροστά στην Εκκλησία στο χωριό “Πλατάνι” για την καθιερωμένη απονομή.
Εκεί έγιναν πολλά που μας άρεσαν και ακόμα περισσότερα που δεν μας άρεσαν. Όμως εδώ θα σταθούμε σε κάτι που μας άρεσε, με δεδομένο ότι η μηχανοκίνητη δράση σιγά σιγά οδεύει προς το φινάλε της για το 2019 και ο χειμώνας προβλέπεται βαρύς (και μάλιστα εν όψη εκλογών ΟΜΑΕ).
Είδαμε λοιπόν ένα βάθρο για την Ομάδα Α έως 2000 όπου οι Βασίλης Ρέκκας και Βασίλης Μπάντζανος να έχουν κάτι ελάχιστο παραπάνω από ένα δευτερόλεπτο διαφορά, με τον πρώτο να παίρνει την νίκη και εν συνέχεια το Πρωτάθλημα στην Ομάδα και την Κλάση Α6.
Θα σκεφτείτε τώρα. Και τι μας λέει τώρα. Έχουμε δει πολλές τέτοιες όμορφες μάχες να κρατούν μέχρι το τέλος.
Αλλά φίλε μου δεν θα σταθούμε εκεί. Θα σταθούμε στο ήθος και το σθένος που αποδεικνύουν οι πιο κάτω φωτογραφίες, όπου την στιγμή που ο Βασίλης Ρέκκας βραβευόταν για την νίκη του στον Αγώνα και ανακηρυσσόταν Πρωταθλητής, τον μπάμπα Νίκο Ρέκκα να κλαίει σαν μωρό παιδί, από περηφάνια, αφού ανταμείφθηκαν οι κόποι και οι θυσίες μια χρονιάς και να ανεβαίνει στο βάθρο, ώστε να αγκαλιάσει το παιδί του, αλλά και τον “αντίπαλο” Βασίλη Μπάντζανο.
Ένας “μπαμπάς” αγκαλιά με δύο “παιδιά” (υποτιθέμενους αντιπάλους) και χαραγμένο στα πρόσωπά τους, μόνο αληθινό χαμόγελο.
Θα ζητήσω συγνώμη από όλους σας, αλλά αυτό θέλει μεγάλα @#%@ (ΨΥΧΗ ήθελα να πω) και δύσκολα θα το συναντήσεις σε άλλα αθλήματα…….. GREEK MOTORSPORT IS ALIVE
